Çaste poetike me poeten:-Albina TREBICKA

NJË ÇAST…

——————————-

Eja me mua më tha çasti…

dhe u ngjita drejt qiellit përqafuar,

frika… e fshehur rrinte tek ankthi,

brenda çastit një jetë e copëtuar

Një çast tkurri e drithërroi trupin

dhe bota u bë pa shije…u bë gri,

një çast sa fundi dhe fillimi i botës,

ishte çasti më fatkeq,që më dhe ti…

Një çast, që ngriti dallgët e shpirtit,

një çast ,kur në qiell më le vetëm…

një çast, që ishte kërcënimi i ikjes

në dorë më mbeti një copë nga retë

Nuk arrita dot në “qiellin e shtatë”,

më zbriti poshtë një re e bardhë…

/www.QendraPress.com/