Çaste poetike me poeten;-Anita HOXHA

Më dhuro një lule…

—————————

Më dhuro një lule, të bukurin mëngjes,

Nëse vetmuar me sheh ti, duke qarë…

S’ka gjë, nëse petalet nuk i ka me vesë,

S’ka gjë…dhe nëse vjeshta, e ka tharë !

Më dhuro një lule, manushaqe, pranvere…

Kur t’më shohësh, hapat hedhur, mërzitur !

S’ka gjë, nëse janë vyshkur nga e ftohta erë,

S’ka gjë…dhe nëse ca gjethe i janë prishur !

Më dhuro një lule ti, këtë buzëmbrëmje,

Kur me hënën flas… e me zemër i lutem !

Kur jeta më tund, në një marramendje,

Kur unë, si lastar i dobët peme, këputem!

Më dhuro një lule, këtë ditë të bukur, sot…

Kur të kuptosh që shpirti, s’ka më shpresë

Ska gjë, se e pa erë erë është…akull e ftohtë !

S’ka gjë…edhe sikur në duar të më mbesë…

Më dhuro një lule… dhuromë tënden dashuri

Shpirtit tënd mbushur plot dritë, të vërtetë !

Edhe pse e vetmuar, në shpirtin tim, do rrij…

Fryma ime do ta mbaj gjithmonë, në jetë !

/www.QendraPress.com/