Çaste poetike me poeten;-Anja TOMA

Legjenda e Shpirtit

—————————-

Ç’do frymë që marr dridhet si një vijë drite,

e hollë, e bardhë, por e fuqishme,

fluturon mbi kujtimet që nuk thuhen.

Preket tek ç’do stinë, çdo flakë,

çdo dridhje e heshtur.

Shpirti im rrjedh një lumë nostalgjish,

duke krijuar ura të padukshme

midis dhimbjes dhe ngrohtësisë,

midis heshtjes dhe buzëqeshjes,

midis vetmisë dhe dashurisë që nuk u kthye kurrë.

Pëllumbat e natës ndjekin ç’do vijë drite,

ç’do krah i tyre mbart një prekje të heshtur,

një mesazh që më thotë:

“Nësë pritja të bën të pavdekshme, atëhere me prit”

Vatra dridhet, flaka kërcet,

vera që pihet dhe aroma e saj

tinzare përshkon ç’do qelizë timen,

dhe ç’do ndjesi bëhet një përqafim që nuk ndahet,

një çast që nuk shkon, një moment i pavdekshëm.

Dhe aty qëndroj, në heshtje,

duke ndjerë ç’do rrahje të shpirtrit tim si një

shtërngatë drite që derdhet vetëm për ne,

një legjendë e gjallë,

një përqafim pavdekës,

një dashuri që fluturon mbi ç’do kujtim,

mbi ç’do skaj, mbi çdo flakë,

deri sa bota të bëhet vetë shpirti yt i

 ndjerë dhe i pavdekshëm.

/QendraPress/