Çaste poetike me poeten:- Donika Stasa DOMI.

JAM…

——————

Jam erë ,

jam oksigjen

që jetën gjalloj ,

jam Helena ,Eva ,

perëndesha Afërditë ,

jam ajo …

që botën nga hiri krijoi

dhe botën peshë

e mban përditë .

Jam flutur…

ju magjeps

me ngjyrat që kam ,

syve tuaj

ju fal veç fërfëritje krahësh ,

por s’mund të qëndroj ,

prapë iki larg .

Jam diell…

me rreze të arta

t’ju ngroh sa dua ,

jam det me dallgë

trazuar stuhish ,

notë pentagrami

fushëvijash arratisur ,

kënga në rrugë

ku shpirti ma nis .

Jam ëndërr e bardhë

qerpikësh puthur ,

jam ylli i zjarrtë

që përhumshëm mbeti ,

ninullë shtegtare

nga viti në shekuj ,

fjalë e pabindur

në një varg poeti .

Jam përqafim ylberësh

pas çdo shtrëngate ,

dorë që zgjatet

udhëkryqesh harruar ,

brenga dhe shpirti

që derdhen në pragje ,

një jetë që ikën larg

e një që vjen gëzuar .

Jam dita derdhur

në shtratin e kohës ,

ndaj them kapja çastin

mos u vono ,

jam brenda qënies

një mall i malluar ,

blerimi në fusha

jam jeta ngado .

Jam e djeshmja

që rrëpirash iku ,

e sotmja që ngutet

fundin të arrij ,

jam e nesërmja…

që mes frikërash

gëzueshëm vjen ,

jam vetë fantazia

që për vete dhe për ju..

botën e qëndis me penë .

/QendraPress.com/