Çaste poetike me poeten; Elvira ZENELI
PA PIKË TAKIMI
————————
E kisha mbyllur atë plagë
Së bashku me fundosjen e Titanikut
Në fund të oqeanit u njohëm
Ne të dy Ndoshta erdhe
Për t’më lënduar
Për t’ma vrarë heshtjen
edhe vetminë time epike
Si njē somnabull u ktheve
Pse??!!!
Ma hape sërish plagën,
E cila tashmē ishte mbyllur
Mos të lutem,
Lërmë ku isha,
Mos u kthe kurrë më
Tash je nē hone tē errëta tē harrimit
Rrugë paralele jemi ne
S’ ka më pikë takimi
As përshëndetje, as përqafim
As puthje lamtumire
As sot e as kurrë
Asnjë fjalë, asnjë zë,
Nuk do të jemi NJË!
/www.QendraPress.com/