Çaste poetike me poeten: Eralda CUKO

Në detin e vetmisë…

——————————-

Në detin e vetmisë valët binjake të zemrës

përplasen në shkretinë e heshtjes.

Në gjurmët e humbjes valët kthehen

në rrëfime nën hijen e hënës së munguar.

Në brigjet e errëta zërat rëndohen në zemër

ku yjet e ndritura mbulohen nga retë bojëgri.

Në detin e vetmisë përpëlitur në muzg

përplasen valët e mallit buzë bregut të

heshtjes ndërsa yjet qeshin por shpirti qan.

Në ngërçin e zemrës një dritë pritet

të shkëlqejë bashkë me shpresat e reja

që ngrihen si valë në kërkim të dritës.

Në detin e jetës zhytja është e thellë

ku valët e vetmisë shkrihen nē kënge

shpirti ,aty nis të flasë forca e brendshme

duke shpresuar për orë më të qeta…

/www.QendraPress.com/