Çaste poetike me poeten: Farie BISHA

Poeti …

——————-

i vetëm bregut shëtiste,

 ashtu i rënë në mendime.

 Shoqëri e vjetër me pulëbardhat e detit.

Silueta e tij e hollë,

si një hije pa trup humbiste në

monotoninë e së përditshmes.

Anije e ankoruar gjatë në mol

më të bukurat pasione,

tërhiqte speranzën nga bregu.

Në detin e hapur të fantazisë të lundronte

velat e bardha ngrinte, pa busull,

drejt qiellit të perëndimit…

Rrymat sillnin të largët shtegtarë.

Grepin hidhte,

 ai peshkatari i ëndrrave.

 Çfarë do të binte në atë grep?!

 Linte jetën ta zbulonte…

 Sytë e thellë prej qielli

humbisnin në blunë e argjendtë.

 Duke imagjinuar orfe e ciklopë

fjalët me kujdes i zgjidhte,

si perlat për qafën e

 një gruaje të bukur.

 Ëndërrimtari i pandreqshëm i

detajeve ngjyroste me kujdes fjalët.

Vetëm ai e njihte kodin e tyre të fshehtë…

Në linjën blu horizontale,

ku kobalt marine,

 përzihej me jeshilin smerald,

 peng zemrën linte.

Këngë sirenash poezitë e tij.

Thërrisnin të humburit marinarë

në kërkim të tokës së premtuar,

 të dehur me rum mesjete.

 Ndonjëherë ktheheshin në krahë fluture…

 Atë pluhurin e argjend në

 majë të gishtave ta linin…

Farie Bisha. Rimini. 13.8.2024

/ëëë.QendraPress.com/