Çaste poetike me poeten;-Farie BISHA

Portret

————————–

Ah, ai vështrimi yt!

Ndërsa vëzhgoja linjat e syve

bëja një prekje të lehtë me imagjinatë.

Me majën e gishtave do të përkëdhelja

dallgët e flokëve dredhur në shpinën e bukur.

Pastaj ballin e brishtë, lëmuar nga valët e detit.

Do të kapërceja mbi vetullat,

të harkuara përgjatë bregut.

Mbi qerpikët e tu, oh, sa do do të pushoja!

Do të vështroja pa dyshim dy sytë blu

përzier me të kaltërën turkeze.

E zeza pikë në qendër do t’më hipnotizonte

me dritën e bardhë, shkëlqimi jete.

Aty do të lindëte pyetja shekspiriane:

Të rrosh, a jo, për ata sy të bukur!

Në ekuilibër do të ecja përgjatë hundës modiliane

për të ngjyrosur me të kuqen e Onufrit,

të trëndafiltat buzë.

Po të isha mashkull do e përshkruaja

kështu portretin e një gruaje.

Meqë grua jam dhe artin e dua,

portretin e një burri provoj ta përshkruaj

me lapsin mes gishtave dhe gomën pa e prekur:

Në flokët e tij erërat luftën kanë pushuar.

Vijat e ballit, shenjat e valëve

në rërën e lagur pas zbaticës.

Dy sytë e thellë shpirtin kanë prekur.

Janë të lagura nga vesa e mëngjesit

a ndrijnë nga refleksi valëve të detit?

Jam në mëdyshje, më mirë të themi.

Kur ata sy lagen janë vetë uji i bekuar …

Shpesh thahen para se të dalin.

Se ashtu i kanë mësuar…

Ndërsa është normale,

si ajri që thithim…

Janë burim i pa mbaruar.

Ndaj nuk duhen fshehur.

Kur ato lotë i besohen një gruaje,

pa patur frikë të jetë i gjykuar,

buzë të mishta puthin mbrekullinë e tetë.

Në atë moment të caktuar,

“Davidin e Mikelanxhelos “

beson çdo grua,

të ketë në krahët vetë…

/QendraPress/