Çaste poetike me poeten: Fatmira LIMANI
NJE HERE DO TE SHUHEMI.
————————————-
Eh…..larg apo afër do te jete!
Askush nuk mund ta di,kur e pse!
Mund te shuhemi si era.!
Pa u ndjere e pare nga njeri!
Mund te tretemi si qiriu!
Shuhet flaka, mbetet hiri!
Eh….mund te shuhemi!
Si kripa apo sheqeri ne ujë!
Do te leme shijen me pas!
Fjalët e te bëmat e kohës!
Te ëmbla , e te helmet!
Mirësitë, e ligësitë e bëra!
Eh…sikur ta dinim, e te shikonim!
Ato ç’far kemi lënë me pas vetes!
Te dashurit tone,sa do te lëndoheshin!
Kundërshtarët tanë, sa do te gëzoheshin!
Për vlerat e antivlerat tona njerëzore!
Mirësitë e ligësitë, e mëkatet e lëna!
Ehhh…sikur te shuhemi,
ne ditët me diell!
Do te qe urate prej zotit!
A thua do te thonin….
është zemër e shpirt mire i ngrohte!
I ndrit shpirti, ne qiell e thellësi te tokës!
Eh…po sikur te shuhemi,
ne dite te ftohte, acar e bore!
Do te qemë te mallkuar!
Zemër e shpirt keq te ngrire!
Nuk do mund te na prekte askush me dore!
Edhe dhimbja e lotët,do te jene ngrire!
Eh…sikur ta dinim..?
Ç’emër pas kemi lënë!
A thua..nuk do te bënim ligësia,
te mos shuhemi te mallkuar!
Apo, po te bënim vetëm mirësia!
Te mbeteshim te mire,te paharruar!
/www.QendraPress.com/
