Çaste poetike me poeten;-Fatmira LIMANI

Jetojmë,po si jetojmë.

———————————

Kur nuk dimë, sa jetojmë.

Kur nuk dimë,pse jetojmë.

Kur nuk dimë, për ke jetojmë.

Kur nuk dimë,ta shijojmë.

Nuk është lehte,te vish ne jete.

Edhe pse,gëzim I madh te pret .

Kur nuk di me vone,jeta si shkon.

Jeta prove,t’papritura sjell gjithmonë.

E shumta e jetës është kuturu.

Edhe me ide,plane e projekte.

Vine te papritura,c’nuk sjell ora e dita.

Duhet kërkuar e dhëne dorën njeri-t’jeterit.

Kujtojmë parajsën, si mund te jetojmë.

Pa e ditur e pare,ne ender e perftyrojme.

Ne thellësi te tokës,apo n’hapesire ajrore.

Duhen nis gërmimet,e ta kërkojmë.

Duhet mjeti për te jetuar.

Pasuria nuk vjen natyrshëm pa punuar.

Nuk është komete, e rene nga qielli.

Është mend,mund e djerse,derdhur trupi.

Dashuria për jetën, e para na prinë.

Motiv i jetës, pse duhet te jetojmë.

Motiv i jetës, për ke duhet te jetojmë.

Është e vetmja, ta duam e ta shijojmë.

Jo rralle here,edhe kjo ne bese na pret.

E pa bese,ehte vet ekzistenca.

E pa bese ndodh te jete edhe ndjenja.

Dy shuarje,e vene ne pikëpyetje jetën.

Meqë jeta vjen njëherë,pritur me gëzim.

Duhet ti shërbejmë, sikur do jetojmë përherë.

Sikur jetojnë enderat,e nuk shuhen kurrë.

Jeta, është pasuria me e madhe,qe le gjurme.

/QendraPress/