Çaste poetike me poeten; Ganimete Jakupi DEMIRI

KURBETI

———————————

Ishin mbledhur gjithë miqësia

Për kurbet për t’më përcjellur

Për të ndejtur bashkë me mua

edhe pak orë aq sa më kishin mbetur

Erdhi koha për t’u nisur

Me të gjithë me u përshëndetur

Moment më të vështirë nuk kisha pritur

Ishte gjithçka si një ëndërr e tretur

Kur fillova të gjithë me I përshëndetur

Nënë e babë m’i thanë dy fjalë

Rruga e mbarë moj bija jonë

E të priftë një fat i mbarë

Tërë rrugën lotët e mi nuk m’u ndalën

Duke kujtuar gjithçka qysh nga fëmijëria

Shoqet dhe shokët që isha rritur

Gjithçka dukej si një ëndërr e stolisur

Duke kujtuar fshatin, rrugicat

Fushat, malet dhe gjithçka përreth

Duke kujtuar të bukurin qytet

Ku aty shkoja si për qejf, e si për dert

Kur erdha këtu në kurbet

Më dukej një jetë e ftohtë

Shpirti I ndarë copë-copë

Sikur të isha në një tjetër botë

Gjithë këto bukuri natyrore që kishte

Mua asgjë s’më bënte përshtypje

Dita dukej errësirë pa diell

E nata dukej pa asnjë yje

Më mungonte familja, shoqëria

Puna dhe gjithçka që kisha lënë

Kurbeti për mua ishte shumë i rëndë

M’u dukej vetja sikur mënjanë e lënë

Sa herë ka festa e tubime

Ndjej mall për vendlindje

Ai vend për mua është i shenjtë

Zemra dhe shpirti për të më dhemb

/www.qendrapress.com/