Çaste poetike me poeten; Ibadete S.LIVAREKA
Ëndërr e zgjimit
————————————-
Ende ishe i hidhëruar
nuk kisha guxim të të flas
sdesha të të lëndoja.
Ora kishte shkuar
përtej orarit të nismës
I dija shumë arsye
iu gëzova njërës.
Kështu
nuk do të hidhërohemi
nuk do të grindemi
nuk do të injorohemi
si rrushi nga dhelpra.
Nuk do të mbaj inat
me asnjë mungesë
di të jem madhore.
Do mbetemi në histori
ja kështu si jemi
pavarësisht lavdeve
pavarësisht përqeshjeve.
Do jemi bashkë furtunave
që pa qëllim përplasin
dhe ngrisin pluhur
deri në rrokaqiej.
Ktheju vetmisë tënde
ku nuk ka as njeri
njihe pastërtinë tënde
kështu do të bëjnë të gjithë
ta njohin të dhuntishmen
që e mbuluan me vese.
Njohës i së vërtetës
këndoje këngën tënde
të mësojnë të tjerët
të nisin me këngë të veta.
Nuk ka më të bukur
se vargu i shpirtit
kur vishet me petkun,
të bën hyjnore.
Në përjetim të së bukurës
e tejkalon dhimbjen
me paqe, me dritën
e përmbysë pesimizmin
si një shkëmb të nxjerrë
t’ia njohësh fundin
dhe nisë…
Se vuajtja e tjetrit
kur nuk e njëh tënden
veç ta zë frymën.
/www.QendraPress.com/