Çaste poetike me poeten:-Klara SHEHU

Baladë

————————

“The Thorn Birds”

Në skaj të botës, ku dielli digjet.

Ku era uturin mbi dhé e gjemba.

Një zog i vogël, me përkëdhelje rritet.

Me dashuri në shpirt dhe me plot ëndrra.

Nuk dëshiron strehë të ngrohtë.

Fole të artë të jetoj pa brenga.

Por shkon ku gjembi është i fortë.

Atje ku është vdekja, atje është kënga.

Atë gjemb të ashpër kur e gjen.

Që pret si heshtë në ajër të thatë.

Ai nuk trembet e krahët nuk kthen.

Këndon me zë që shpërthen në flakë.

Ai këndon si kurrë s’ka kënduar.

Me fyt të çarë me zemër trazuar.

Për dashurinë që e kish mrekulluar.

I këndon dashurisë që kish guxuar.

Yjet e vështrojnë me shpirt duruar.

Për këngën përkulet qielli i mekur.

Se vetëm një herë, në jetën e dhuruar.

Zogu i ferrës këndon duke vdekur.

Largohet nga jeta e një legjendë krijohet.

Një këngë në zemrat njerëzore gjëmon.

Një kujtim që s’fshihet e kudo dëgjohet.

Dashurinë e shpirtit, legjenda kujton.

/QendraPress/