Çaste poetike me poeten; Leonora N.LOKAJ

M’KANË THANË

——————————

Sa herë t’ndërtosh çati t’re

çoja sipër nji flamur

n’daç m’u ba djal

kapërce ylberin kur t’bie n’përrue

ndrysho rrugë

kur ta trupojë maca e zezë

Edhe mbi çatinë e shpirtit

e mbajta t’shpalosun nji flamur

ylbereve ua numërova ngjyrat nji nga nji

mora edhe rrugë pa krye

e kurrë nuk i ndërrova udhët

Vrapova frelëshueme si pelegrin

me shpirtin e lanë peng

rrugëve e ngushticave që pjellin përditë

Ndoqa ritmin e kangës sime

cipave t’netëve si puthet me Zotat

reve hijeranda si derdhet

e luginat e andrrave si i mbarëson

/www.QendraPress.com/