Çaste poetike me poeten;-Liljana NDONI

Jeta dhe dashuria

—————————

Nuk di a do të takoj ty dashuri sa malli më ka marrë,

Dhimbjen mundohem sa e vura në gjumë,

Me butësi të pamundurën bëra vetë kamë qarë,

Por dhimbjet nuk flenë bashkë me mua rrinë.

Melankolia ka zënë bukurinë e pa dukshme,

Vetmia zinxhirët prangat mi ka mbërthyer,

Brenda mjegullës njerëzore e pa kapshme,

Dhe jashtë saj pashë të bukurën e dukshme që brenda ishte e thyer.

Qiellit dhe yjeve i flasë me to sikur të më kenë gjetur gjuhën e heshtjes,

Vallë e nesërmja a jeton kur ende ti jeton në mua dashuri?

Dashurin era ma largon duke lënë në sytë e mi lotët e mbetjes,

Unë dhe ti jemi kaq afër si Dhjetori e Janari dhe aq larg si Janari e Dhjetori ..

Më lëro duart nga ty melankoli ,mbërthyer nga zinxhirët e mendjes,

Në betejat e heshtura për të cilat askush nuk nuk e di,

Si tët quaj dashuri kur je veç plagë e gjurmë të dhimbjes?

Edhe se je kështu prapë dua të mbetem dashuri!..l

/www.QendraPress.com/