Çaste poetike me poeten;-Margarita Llapushi ZENELI

Lëri gjërat të bien copë.

———————————–

Mos u lodh duke u përpjekur t’i mbash bashkë.

Jo gjithçka është e destinuar të zgjasë përgjithmonë,

dhe të mundohesh të mbash diçka që tashmë

po thyhet vetëm të lodh më shumë.

Ndonjëherë, gjëja më e mirë që mund të

bësh është ta lësh veten të lirë.

Lëri njerëzit të zemërohen.

Lëri të të keqkuptojnë.

Të të kritikojnë e të të gjykojnë.

Mendimet e tyre janë pasqyrim i

 botës së tyre të brendshme,

 jo matje e vlerës sate.

Nuk ke pse shpjegohesh para atyre që

janë të zënë duke të keqkuptuar.

Nuk je përgjegjëse për mënyrën se

si të tjerët zgjedhin të të shohin apo si

 reagojnë ndaj të vërtetës tënde.

Mos ki frikë nga e panjohura.

Mos e pyet veten: “Ku do të shkoj? Çfarë do të bëj?”

Humbja mund të duket e padurueshme,

por nganjëherë ajo është mënyra më e thjeshtë

për të hapur rrugën drejt diçkaje më të mirë.

Kur dikush ka vendosur të largohet, do të largohet,

 sado që të përpiqesh ta mbash.

Nëse është i destinuar të qëndrojë,

do të gjejë një mënyrë.

Dhe kur gjithçka duket e pasigurt,

jeta gjithmonë gjen mënyrën për të krijuar ekuilibër,

edhe kur ne nuk arrijmë ta shohim.

Ka një ritëm në jetë, një rend natyral

të mbarimeve dhe fillimeve.

Kur i rezistojmë kësaj rrjedhe, krijojmë dhimbje –

 kapemi pas gjërave që po thyhen nga

frika se asgjë e mirë nuk do të vijë më.

Por kjo është iluzion.

Universi gjithmonë hap dyer të reja,

 dashuri të reja, qëllime të reja.

E vetmja gjë që mund ta ndalojë këtë është

kapja pas asaj që nuk të përket më.

Dhe kurrë, as për një çast, mos

beso se e mira ka mbetur pas.

Jeta nuk pushon së sjelluri gjëra të bukura,

 as atëherë kur je mes vështirësive.

E mira nuk ka mbaruar.

Ka ende gëzim.

Ka ende dashuri.

Ka ende paqe për t’u gjetur.

Vetëm duhet t’i mirëpresësh……

/QendraPress/