Çaste poetike me poeten;-Mimoza REXHVELAJ
Në pasqyrë të paemën
———————————
T’u lujt me nji rreze dielli,
t’u lujt me u zan, si shpirt pa trup,
veç dritë që rrëshqet n’ajër.
Vjeshta zbret pa za gjethet e
arta janë kujtime që bien.
Në çdo ranie, nji frymë,
në çdo frymë, nji ikje.
Asht ba rojtar shkambi,
me ndërgjegje të bardhë,
rrin dëshmitar i dritës që shkon,
me njerëzit hije që s’dijnë
kujt i përkasin I bien tokës pash
më pash pa e ndie që toka i mban.
Raliteti s’asht veç nji pasqyrë pa sy,
ku shikimi tretet,
e vetja, si dritë e lagun,
s’mundet ma me u pa.
