Çaste poetike me poeten:-Miradije Zymberi AVDULLAHI

Dhimbje, hije e zjarrit të ftohtë

————————————–

Mos ma trembni dhimbjen.

E kam mikeshë të vjetër

fle si hije, strukur

nën lëkurë.

Nuk është shpatë,

as shtrëngatë e egër.

Vetëm një yll i djegur

që s’do të shuar kurrë!

Ajo është akull

që kujtesën mbron,

një mur kristali

rreth lules së brishtë.

Pa këtë peshë,

ky shpirt do të fluturonte

në lartêsi të qiellit

do të tretej trisht!

Dhimbja s’është vetëm lot,

as frymë e ndalur.

Është thembra e fortë

që në tokë më mban.

E ndjej si erëzat

e një zjarri të ftohtë,

që shëndrit pa nxehur,

pa më djegur dot.

Në të prehet thellë

një gëzim i fshehtë

për çdo gjë të bukur

që dikur ka qenë e plotë.

Lëreni të qetë.

Pa ia trazuar gjumin

këtë spirancë të artë

në detin e shpirtit tim.

Ajo di të thurë yjet,

di të ndrisê kthimin,

dhe është çelësi i vetëm

i këtij tempullit tim.

Mos ma trembni dhimbjen.

Sepse në thellësi,

aty jeton zemra

që s’trembet nga stuhia.

Ajo s’ka nevojë për dritë,

s’ka nevojë për magji.

Vetëm për paqe

në këtë pafundësi.

/QendraPress/