Çaste poetike me poeten ;Pranvera QERIMI

Treg mendimesh

————————-

U degjojke ulërima e ujkut

Jo e Haxhi rasadit Shiu ishte kacafytur

Me diellin pse hënën ia mori e shfryjke

dufin pa e quajtur kokën per asgjë

Era ishte terhekur nga kjo

Përleshje

Aroma e ullinjve po mbizotëronte

qe te bajke me i ferku disa here

hundët prej thartinës

Papritur e pa u çuditur

Vërejta qe një hyjneshe

Po me shikonte

Se si unë isha ndalur duke

Hedh ca mendime ne flete

U befasu kur edhe unë

Dëgjova qe vjehrra Ganës

 E kishte goditur te bijën me këpuce

Vec pse s’kishte pranuar t’i bente shoqëri

Buzëqeshi lehtas sikur nuk ndodhi

Asgjë eh unë ndala shikimin te ajo

Hoqa syzet mbi kodrën time

 Ndoshta pse veshët e dëgjuan ketë

Nuk deshirojshin sytë me shiku

E befas e kuptova qe

 Mbaroi tregimi.

/www.qendrapress.com/