Çaste poetike me poeten;-Rudina Muharremi BEJA

MË DUHET

————————

Më duhet të shpik fjalë të tjera

Për të përshkruar jetën me ty;

Gjuhët e botës kanë me mijëra,

Por ende s’mjaftojnë për çudi.

Më duhet të ndërtoj një qiell të ri,

Të fluturojmë bashkë pa kthim e pa frikë;

Ky planet është i vogël për ritmin tonë,

S’mban dot një dashuri që rritet çdo ditë.

Që forca e rëndesës s’vlen çdo herë;

Më duhet vetë Ajnshtajnit t’ia shpjegoj:

Shputat e mia nuk prekin në tokë

Kur drejt teje çdo mbrëmje vrapoj.

As Arkimedi s’gënjente kur thoshte

Se botën, po të gjente pikëmbështetje, e sposton;

Është e thjeshtë të besoj te ti përherë,

Është e bukur të di se dhe ti beson.

Edhe Kepleri s’gaboi me orbitat e kohës:

Kur je larg, yjet vetë rrotullohen ngadalë;

Qielli rëndon më shumë mbi supe

Dhe deti, i qetë, qëndron pa valë.

Më duhet të shpik një univers tjetër,

Ku koha s’ka numra, tinguj e peshë;

Të rikrijoj veten, çdo qelizë, çdo thërrime,

Dhe ti pranë meje përherë të jesh.

Edhe sikur të ishe vetëm një grimcë drite,

Do të të ndiqja nëpër kozmos, deri në pafundësi;

Ligjet le t’i thyej, rregullat le të flenë,

Zemra ime të qëndrojë atje ku je ti.

/QendraPress/