Çaste poetike me poeten; Rudina PAPAJANI

PRES..

——————

Pres,

edhe kur fjala dhemb

deri në grykë të shpirtit,

dhe kur fryma bymehet

e dot tingullin se nxjerrë,

Pres,

edhe gumëzhitjen e xhamit,

të veshur me avull të nxehtë.

Jam vardisur kohë-stinë,

që mbiu në tru,

si botë jaranësh.

Sa do larg të jetë e bukura

do pres,

aty në kafshimin e buzës,

në fshehjen e diellit,

që hesht…

/www.QendraPress.com/