Çaste poetike me poeten:-Sadbere Gagica SPAHIJA

Në karrocë

—————————

Në një karrocë rri shpirti yt,

i burgosur jo nga faj, por nga fat.

Koha të ka lidhur krahët,

por s’të ka shuar dritën e syve.

Gruaja të mban si engjëll,

fëmijët rriten duke parë forcën tënde,

ndonëse shtëpia shpesh është bosh

nga buka, nga shpresa, nga ilaçet.

Dhembja jote më vret si thikë,

e unë jam larg, s’di ç’të bëj,

veç lutem që qielli të kujtohet,

të të japë një ditë më shumë dritë.

Ti nuk je vetëm mjerim,

je këngë e pashkruar për durimin,

je shpresë që mëson botën

të dojë edhe kur jeta e harron.

/QendraPress/