Çaste poetike me poeten;- Sanie Tushi RROKAJ
Imazhe
______________
Të mpira janë dëshirat
që na zbresin syve
Në këtë botë që s’gjen paqe e shërim
Me diej të largëta shoh
Nëpër ëndrra që nisen për udhëtim .
Dritën e tyre qosheve të errëta kërkojnë
Unë po jetoj në kohën e rebelimit
Tamam si tërmeti me shumë ballë
Me shkulmat e erës vërshojnë mendimet .
S’kthej dot ato që kanë ikur
Si zëvendësoj dot me gjethet e rëna
Sa pemë flasin për filizat e çelura
Mes reve që të gjitha i vodhën në ëndërr.
E Shikoj jetën fletë- fletë
Sa imazhe më ngacmojnë shpirtin
Sa e menduar eci në këtë udhëtim
Por jeta më fton në ritmin e çuditur .
Sa zgjaten rrugët brenda meje
Sa dua ti vras paudhësitë
Mbi atë mjegull që mbulon gjithë
brigjet gjithë fushat .
Nëpër copëza ëndrrash ku rendin sytë.
E shpie zërin e tretur
Nga zemrat e fundosura gurëzuar në gurë .
Detet e llatarëshme a’ i bashkon urë.
Ku rrënjët e pemëve rrjepur nën lëkurë .
Përditë një jetë e çuditshme
Dua të mar pak hua drite, hënës
të ndriçojë
I marrë pak hua rreze diellit botën të
Rrezatoi
Ju lutem ylbereve ngjyrat të hedhin në ç’do anë
I lutem botës qetësi të gjejë në krahët e saj.!
/www.QendraPress.com/