Çaste poetike me poeten; Seli Murati

DASHURIA TË NGJAN TY

———————————————–

E zgjuar ëndrra, si zjarr më ndezi,

erërat e stinës shkundën

sytë e mi?… Shkëlqyen dhe gëzimi

hidhte shikimet mbi ngjyrat e detit

shpirt të ndjej, si një freski.

Si një freski dhe fjala e belbëzuar

më kthehej dhe bëhet poezi!…

Dëshira e zjarrtë, lagur me vesë mëngjesi

mbetem, ikur gjumit, mund të tretem.

O dashuri e pa rrëfyer, shkëlqimit

si rrezja e parë mbi vesë

të kërkoj, tej horizontit aty ku ngjyrat

shkrihen në zjarr-akull mbi joshje

emocionesh, heshtja më flet ashtu

si ngjyrat e stinëve në dashuri

po gjallëron, ashtu si Ti, jo mes momentit.

Agimeve të zjarrta zbërthej… natën

largë teje mallin e shpirtit më tret dhe

përmbush, netëve të gjata, përqafimin!…

Ua fala yjeve, të ndalojnë dhe aty

mes yjeve, kërkoj të marr gjithësinë

pran meje, në dritë të syriit më qendron!…

Si frymëmarrje, më lidhe natën me ditën!…

Mbi qendrim.

O poezi që lind, agimet, plot ngjyra

m’i rikthen në kujtime, ëndrra, merr udhë dhe!…

Syri, mbyll qepallat dhe fsheh, mërzinë

kur e ujisin, të mos thahet si një lule

në kopsht, nga të shumta mendime

shpirtin, na rrudhën si një grimcë shprese ndez

rrezet, në agim.

Strehuar në brendinë… e shpirtit

ëndrra fle kur takohet perëndimi dhe

lindja?…Më zbërthen dhe shoh

sytë e tu, plot dritë më puthin, ndjenjat

e dashurisë, në heshtje, ndjej!…

Fjalët, mbi sytë e tu një pikturë në mijëra ngjyra

jetoj!…Mbi dëshirat, e zbërthyer mbaj për ty!…

Çdo aromë dashurie dhe buzëqeshje

mëngjesi o diell që më ngroh!…

Dhe ëndrrat mes dritës i zbërthej dhe

dashurisë time, ëndrra, që nuk gabonë.

Seli Murati 5.04.2022