Çaste poetike me poeten; Valbona R. HADRI

Ecte vetëm

————————————-

Zjarri synonte ta digjte

Brendinë ku fshihej vuajtja.

Të bëmat që kishin ndodhur i shkundën mendjen kaq papritur.

I kapur përballë dritës

Griste letrën, nuk i mjaftonte

Frymëmarrja t’i fshihte shqetësimin e zemrës.

Tkurri buzët dhe shtrëngoi te dy duart në gjoks,

Pamja e fotografive varur murit të dhimbjes,

i solli forcën e dashurisë.

Sy përlotur kërkoi t’i kthej të gjithë.

Pendimi nuk e arsyeton rënien e tij në kurthin e egërsisë,

Askush nuk e ndihmonte,

Kokulur tretej labirintit me terrinën e pafund.

Tingëllima e fjalës rrufe, ndaloj zërin e mekur.

Fytyra e tij e bërë borë para vezullimës së hënës , mbeti hije e zemrës së thyer.

Valbona Rexhepi Hadri

/www.qendrapress.com/