Çaste poetike me poeten ;Valbona R Hadri
Me sytë e mi pashë
——————————-
Tek sheshi ku parakalojnë të ngopurit
Mbi pllaka betoni të ngrirë
Një i ri shtrirë trupin në të ftohtë
Ishte pasqyrë e mjerimit sot.
Me një mbyllje syri të vajshëm
Matanë trotuarit pashë edhe një.
Edhe një dhimbje tjetër simotër
Lotët s’mund t’i mbante në grusht.
Nga të ftohtit dridhej i tëri
Trupi tij si purtekë mbi ujë
Nga vrimat e leckave të shumta
Hynte frikë e tmerr i acartë.
I shtrirë i ramë përtokë
Ulërinte një shpirt frymësosur
Me buzë të thara nga uria
Belbëzonte ca fjalë të paartikuluara.
Ku është drejtësia o nënë e mjerë
A po kot kërkoj një kafshore bukë
Ku është humanizmi në sy njeriu
Apo kot ëndrroj sofrën e mbushur.
I tërë ai shi që pluskonte atë ditë
mbi trupin e tij binte pa e prerë pikën
Lutjet që i thoshte mëvete djaloshi
Në shpirt e vranin çdo kalimtarë.
Ku je jeni ju matuf të mjerë?
Që keni harruar Zot, komb e nderë
Si nuk lëvizni dot nga ajo karrigë
Të shihni edhe këtë pjesë të mjerë .
Mbushur një pellg lotësh nga ju.
Apo mëtoni fare të mos mendoni
Ama një gjë kurrë mos e harroni
Derisa të ketë pamje që therrin në sy
Hallkat e Karmës do t’ju bien në qafë.
Valbona R.Hadri
