Çaste poetike me poeten;-Vilma NIKA

Diçka kërkoja…

———————–

E putha lotin

mu bë diell,

në të pastrehën botë.

Diçka kërkoja…

diçka të thellë

të ndihesha e plotë.

Pastaj një zë

ku heshtja fliste

pikturës bardhë e zi.

Ti jepte sy…

me ngjyra jete

të vetmes dashuri.

Diçka kërkoja…

diçka të thellë,

ta dinte sa e doja.

Mbi taka egoje,

të lutem rri …

në gjunjë t’ju përgjëroja.

/QendraPress/