Çaste poetike me poeten;-Vjollca ALIAJ

Ah, të isha Prometeu!

——————————–

Sikur të isha Prometeu,

do të rrëmbeja zjarrin nga qielli,

nga zemra e perëndive,

t’ia vija flakën errësirës në botë,

të ndizja shpresën e ngrirë të vuajtjes.

Do të bëhesha flaka shkrepur mbi gur,

shkëndija mes territ e ditës,

përpjekja me dhëmbë e dhimbjes,

shpëtimit,

zëri me klithmën:

Liri, liri!

Do të digjesha shkrumb

 për shpirtërat e prangosur,

për zërat e së vërtetës,

mes prushit të trupit tim përflakur,

plagët ti thurrja kurorë guximi.

Sikur të isha Prometeu,

do të shkërmoqja prangat,

thyeja brinjën e hekurt të heshtjes,

në zhuritjen time, të lindnin yje,

drita e tyre të sfidonte humnerën,

pishtar në rrugën e besimit të humbur,

premtim për ringjallje.

Ah, të isha Prometeu,

do të rrija e vetme

në shkëmbinjtë e përjetësisë,

tu falja njerëzve shpresë,

 pa le të vuaja pafundësisht!

/QendraPress/