Çaste poetike me poeten; Zade Kuçi

DUA TË KËNDOJ PIKËLLIMIN

———————————————

Dua të këndoj pikëllimin tënd me kushte të thjeshta viole

që natyra dhe të pashkruarat e një bote mbajnë mes brinje

dhe dashurinë e dikujt tjetër që më vërtitet dej të pamjeve,

zgjas sytë e mi ta prek atë nënë nate të bardhë,

ngjashëm me zgavrat e tua, si liqene nate.

Ai qenka – çudi! – më larg se fytyra jote

(kështu e thashë dhe të mbesë kështu), tej kufijve tuaj

dhe kufijve të mi,

atje ku rritet shelgu me degët qafëgjata

sa flokët e tërbuar të Poseidonit, kur nëpër duar i sillen

fatet e kthyer në shkarpa të thata.

Thonë që Poseidoni është një xhuxh, si një fusnotë xhuxhe

që një poet policie ka nxjerr një botim a një diçka pikturë,

personazhet në përrallën… jo, tash Borëbardha nxjerr

në objektiv kamere UN e farsat e dimensioneve 4, 5

të Njerkës që dot më t’ia rrëmbejë

të bardhen e çdo nate.