Çaste poetike me poeten;-Zanë MALI

Stola e fundit

————————

E nxehtë si mbrëmjet

që harrojnë të zënë gjumë

shtrihem në stolën e fundit

aty ku trupi pret

natën të më kafshojë

Dielli ende më puth

jo si dashnor por si zjarrtar

dhe unë shkrihem

me gjinjtë që fryhen në etje

lëkurën që kërkon gishtat e tij

gjethi që kërkon stinën e duhur për të rënë

Era më shkon ndër kofshë

si të ishin duart e tij

të dijshme, ngadalta, të pabesa

të denja të më marrin pa pyetur

Trupi im është një det

i lagur nga uji bardhë

ku çdo frymë është valë

çdo puls, thirrje pa mëshirë

Nuk ka më fjalë në gojën time

Ajo që flet tani është harku i shpinës

mënyra si përthithem nga dielli

dhe kafshohem nga mungesa

Dhe kur dikush kthen kokën

në rrëzë të stolës sime

do të shohë këtë grua që digjet

pa zë…

…sepse jam unë që pres

në stolën e fundit

atë burrë që ende s’e di

se e kam bërë timin në çdo pritje

/QendraPress/