Çaste poetike me poeten;Anila KODRA

VALË

——————-

Sa herë,

kthej kokën ,

të shoh tek puthesh me bregun.

Dashuruar ,

ëndërrimtare,

e pa djallëzuar.

Puthesh,

njësoj si një adoleshente,

çmendurisht,

me pathos,

plot pasion.

Harron, dhe

as nuk mendon fare,

se sa shumë

sy njerëzish të shohin.

Sa herë,

jam përballë teje,

të shoh ,

që bregun puth ethshëm,

si e marrë.

Dhe pyes veten,

vërtet je kaq e pa turp?

Puthesh ,

dashurohesh,

shtrihesh lakuriq,

Mbi breg.

Dhe më pas,

si kryeneçe,

dhe e përtëritur,

vjen dhe rikthesh,

edhe më me ndjenjë.

Sa herë ,

eci pranë teje,

ndjej zërin tënd ,

që bregut i flet ,

me ledha,

me butësi e ëmbëlsi,

me dashuri ,

sa edhe ata që janë pranë,

i fut në një

ekstazë magjike.

I mbyt,

në epshe dëshirash ,

i lidh ,

me vargonj ndjenjash,

i tret ,

në malle nostalgjie ,

dhe kjo ,

më ndodh dhe mua.

Valë!

Sa herë ,

kthej kokën të të shoh,

ndjej një dallgë,

që shpirtit përplaset,

me zhurmë ,

me rrëmbim ,

dhe përmbys gjithçka.

Kthehet,

në një lloj uragani

që askush

se ndal dot .

Kthehet ,

në atë lloj furtune ,

kur çdo njeri ,

ndalet ,

dhe i mbetet ,

që të lutet ,

me sytë nga qielli

ruajna o Zot .

Sa herë ,

kthej kokën dhe të shoh ty,

buzëqesh,

dhe mendoj ,

ti je si jeta ,

shkon dhe vjen ,

herë qetë,

herë me zhurmë ,

por gjithmonë dritë në sy.

/www.QendraPress.com/