Çaste poetike me poeten:Ari UKIMERI
KABASHI I PRIZRENIT
——————–
Atje ku bjeshkët puqen me qiellin
Atje ku toka u la me gjak Trimat e
Arberit luftuan me shkaun
Duke e mbrojtur pragun
Pa ju pasur hak
Atje ku bjeshket puqen me qiellin
E zanat e malit bèjnè roje
Ndodhet Kabashi i Prizrenit
Mè I lashti nè kèto troje
Unè ndihem krenare
Qè jam nga Kabashi
Jam mbesa e Rrustes
E Salih Shabanit
Kur bashkë me prindè
Shkojmë pèr vizitè
Shqiponjat krenare
Dalin me na pritè
Gjyshi na rrèfen
Me shumè përkushtim
Pèr trimat sy patrembur
E pèr fshatin tim.
Çdo fshat I Kosovës
Ka nga njè histori
Po Kabashi I Prizrenit
Ka mè shumè se njè.
& & &
POEZI ARGJIRO’OUI
Sikur era qi vallzon maleve
Shpirtit tem i jep freski
Porsi era e luleve t’Majit
Ma mbushê jetén plotë gjallni
Njashtu si hana qi ban dritë
N’udhtë e mia unë ty t’shohë
Kujtoi çdo natë e t’mendoi çdo ditë
Sikur ai diell qi jetën ma ngrohë
Ti që s’di çka asht vajtimi
As çka asht pa ty me rrnue
N’plagê t’mia ku nis trishtimi
Njajtë si zemra tuj robnue
Ti je kanga e pakëndueme
N’andrra t’mia plotë me g’zime
Ti je fjala e padëgjueme
Qi troket ti n’heshtjen time
Edhe n’varr kam me t’kujtue
Menja t’kërkon nëpër dynja
Q’ndro me mua si ke q’ndrue
Vuajtjes teme pa ia nda
Ngadalshëm vjen n’puthjet e mia
Qysh bie shiu n’tokên e thatë
Menueshëm je n’shikime t’mia
Sikur fat n’fatkeqësi
N’lutjet t’mia t’pamarueme
Du me t’pa e du me t’ni
N’ato dhimbje t’pashërueme
Porsi era me stuhi
N’at mjes kur rrezon dielli
Njashtu je ti n’ditë t’mia
Porsi yjet qi zbresin nga qielli
T’bekuem fort nga
Perêndia Sikur era qi l’mon flokët
N’gjallë n’mue fort dashni
Porsi era e luleve t’malit
I jep jetês plotê hirêsi
Qysh n’aksham kur bie terri
Edhe koha kur s’maron
Pritja jeme ngjanë si ferri
Njajtē si dhimbja qi kurrë n’dalon
Mu n’at mjes kur m’je diftue
Menja jeme te ti m’rrin
Ardhjes tane fort jam gzue
Andrra jeme e pa mbarim
Ti qi s’njeve çka asht robnia
As çka asht unë vet me rrnue
Sikur shiu n’faqet t’mia
Njajtë si fmiu qi s’di mu gzue
Edhe n’kohën ma t’gzueme
Vjen avash n’kujtime t’motit
Porsi n’ditët ma t’bekume
Si çdo gja qi vjen prej Zotit
Derisa t’munem unê me jetue
E derisa gjallë unë do t’jam
Asnjiherê s’kam me t’harrue
N’ndjenja t’mia përherë t’kam
Rr’shqet loti n’faqet e mia
Njajtē si lumi n’shpejtêsi
Kur kujtoi çka asht mërzia
N’mue krijohet plot amulli
Edhe kur za me u pikllue
Zemra mbushet plotē me vaj
Syçkat tua tuj menue
N’kohên tonë fort t’bekume
N’agoni kur ty zemra t’takon
Nuk m’ban goja me t’mallkue
Edhe kur shpirti nis e vajton
Mu n’atë zaman kam me t’urue
Ti qi s’dite as me m’shërue
As kur pata nevojë për ty
Qysh n’motmote tuj t’kërkue
Zemra do me me t’pa me sy
Sikur stinët e ktij moti T
ana rrugët m’qojnë te ti
Çdo gja qi asht e ardhun prej
Zoti Je e imja
Dashuni
ARGJIRO. U – MSCI. PEDAGOGE
/www.QendraPress.com/