Çaste poetike me poeten;Asja MULGECI

AJO NDRINË ZËMRES ,EDHE N ‘MA T’MADHEN ERRSIN T’MËNDJES

——————————————–

Njatë ditë-mbrapsht kur s’të pata ngat

Oh ç’qe ky fat, i pafat

Sytë mberdhe mjegulluen krejt boten,

Edhe vetja m’ktheu shpinen

Si termet nën kamb m’dridhi token

Retë nxinë ngutshëm çarten motin

Tek i ngul sytë funkupës dehun hiç pa pi

Vena turfulloi, idhshëm çau goten,

Sikur edhe toka n’zëmer t’saj ngulfat

Zu t’kjaj, bimët rranjësh thau

Prrej dëshpërimit lotët

rrëkneheshin faqesh si gurët

shpateve,

Tue gerthit zashēm për mëkatin,

pa mëkat

Qepallat mbyllnin sytë lodhshëm

Gjumi s kish ma gjumē,

Përpëlitej ftohtë shtratit si uji në lumë

Turbulluem mendsh mbrenda vedit

Fajsova vedin, se shpirtshëm

krejt ia fala jeten

Tue mos mendue hic për dhimbjen

që po m’ngulej deri n’asht ,

Dashnisê iu hakërreva kot

Ani ndasht, se ka guxue

dashninë me ma shiblue,

Ani ndash…

Tue m’fajsue pamshirshëm

Prej vedit me m’largue,

Oh e hyjnishmja ndjenjë e dlirë

aromëmirë

Ç’faj ka?!

Mllefit a tërbimit t’qorruem, sdin me i g’ja…

Ajo ndrinë pa hile,zemrës

Edhe në ma t’madhen errsinë t’mëndjes !

/www.QendraPress.com/