Çaste poetike me poeten;Barie ÇUPI

Nuk di në të njoha.

——————————

Ti ishe

një perëndim i trazuar,

që derdhte frymën e zjarrtë,

i çmendur,

ëndrimtar i marrë,

dhe ishe një gur i krisur,

Zot sa i krisur,

si i këputur nga një shkëmb i shkarë.

Jepeshe e merreshe lehtë,

i pagjurmë,

dalldisur ngamos ti rend e rend,

si një dordolec i stolisur,

i stolisur e lajthitur,

as eshtrat,

as fjalët s’të rrinin në një vend.

Tingujt e ditës të lexoheshin në ballë,

ngjyrën ta merrte muzgu,

ti prap kudo e ngado vërdallë,

i lodhur pa erë e pa sy,

ndjekjet të mbysnin,

o Zot ç’kam parë,

e ç’kam qarë,

mërzitur e habitur në ty.

Si një kalorës i xhindosur,

pas “luftrash” katandisur,

besa s’të qendronte,

as sedra,as dell i burrnisë,

derisa t’u përhumbën këmbët,

o Zot,

t’u përhumbën dhe ledhat e shtëpisë.

Ti ishe

busulla e natës pa orbitë,

nuk e di në të njoha,

a ç’cikël nga zëri yt më ka cekur,

ndërsa pakësohemi çdo ditë,

dhe rruga na pakësohet,

në harresë vdesim si të vdekur

/www.QendraPress.com/