Çaste poetike me poeten:Donika DABISHEVCI
𝐒’𝐊𝐈𝐒𝐇 𝐌𝐄𝐍𝐔 𝐍𝐀𝐍Ë𝐙𝐄𝐙𝐀
——————————————-
S’kish menu nanëshkreta që mun’ vjen ajo ditë
kur me ma t’kthjelltin menim kish me e lypë dekën e fmisë.
“𝘈𝘮𝘢𝘯 𝘮𝘰𝘳 𝘡𝘰𝘵, 𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦,
𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘯𝘫𝘪 𝘥𝘢𝘬𝘪𝘬 𝘦 𝘮𝘢 𝘱𝘢𝘳ë.
𝘛’𝘧𝘢𝘭𝘦𝘮 𝘡𝘰𝘵, 𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘴𝘩𝘱𝘦𝘫𝘵,
𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘦 𝘮𝘰𝘴 𝘦 𝘭𝘦 𝘮𝘦 𝘩𝘫𝘦𝘬ë!”
S’kish besue nanëmjera se mun’ vjen ajo ditë,
që kish mu gzue kur shpirti i shpirtit t’saj,
zemra e zemrës, loçka e loçkës,
ai qingj i vogël që sa kish marrë kambtë me ecë ledinave,
kish me i mshelë ata sy t’bukur, sy bojëqielli.
Jo me pushue, as me fjetë…
Me i mshelë për mos me i çelë ma.
Kurrë!
Nanëzeza menxi ja kish tubue zorrtë t’birit,
zorrtë e çpupurituna si krelanë prej ciflave t’granatës.
“𝘔𝘢𝘳𝘰𝘷𝘢 𝘯𝘢𝘯ë 𝘱𝘳𝘦𝘫 𝘣𝘢𝘳𝘬𝘶, 𝘮𝘰𝘴 𝘮’𝘱𝘳𝘦𝘬…
𝘱𝘰 𝘮’𝘥𝘩𝘦𝘮 𝘴𝘩��𝘮ë”…
si gjylpana n’shpirt deri n’ditë t’vorrit
gugatjet e tij t’fundme…
———————-
𝘗𝘰𝘦𝘻𝘪 𝘦 𝘴𝘩𝘬𝘳𝘶𝘦𝘮𝘦 𝘯’𝘬𝘶𝘫𝘵𝘪𝘮 𝘵ë 7-𝘷𝘫𝘦ç𝘢𝘳𝘪𝘵, 𝘓𝘦𝘰𝘵𝘳𝘪𝘮 𝘈𝘩𝘮𝘦𝘵𝘪, 𝘪 𝘱𝘭𝘢𝘨𝘰𝘴𝘶𝘯 𝘳𝘢𝘯𝘥ë 𝘱𝘳𝘦𝘫 𝘨𝘳𝘢𝘯𝘢𝘵𝘢𝘴𝘩 𝘯’𝘥𝘦𝘳ë 𝘵’𝘴𝘩𝘱𝘪𝘴ë 𝘯’𝘙𝘳𝘦𝘻𝘢𝘭𝘭ë, vdekun 𝘯ë 𝘎𝘳𝘢𝘥𝘪𝘤ë 𝘮ë 11 𝘴𝘩𝘵𝘢𝘵𝘰𝘳 1998
/www.QendraPress.com/
