Çaste poetike me poeten:Drita Lushi

UNË (S)E DI

———————————–

Unë e di, që pa rënë akoma gjethet e fundit të vjeshtës,

Ti do gdhendësh mbi hapat e mijë mozaikë dashurie.

Unë e di, që në partiturën e rrugëve të panjohura,

Do shkruhen fjalë të pathëna,të një alfabeti që ka autorë, ty dhe mua.

Unë e di që kur kokën të mbështes në trup të Tetorit,

Ca fjale do përshpërisim në vesh ,deri në mbërritjen tënde.

Unë e di, që pa ardhur dimri,

Ti do kesh kompozuar këngë të reja me buzët e mia.

Unë (s)e di…

E ndiej

 &  &  &

Sa herë i them vetes,

se s’kam për të dashuruar më kurrë,

nis, disa dashuri te çuditshme;

Me vjeshtën ndërtoj një ure,

dhe me gjethet,nis te bej mozaikë me puthje

qe ia shumëfishoj sime bije me ngutje;

Nis te shkruaj lutje për njerëzit,

qe nevoje kanë për njerëz,

malet i sjell pranë , u jap dertet e tyre;

me falin force nga vetja, si ne legjenda;

Sa here shkoj në dere të sime meje,

I puth duart,

E kokën i marr në gji…

Dua formën e Tokës,

që më bën të rishoh të harruarit…

 & & &

Sa here them, që kurrë nuk do bie në dashuri…

Nis të dua thellësisht më Shume se Një Njeri…!