Çaste poetike me poeten;Igball Brava KRIVANJEVA

Nisu ç’pret , përpiqu, të bëhet

e jotja Maja…

Rropatem tëpjetave të jetës,

ngre kokën lart dhe them

me vete :

“Ku është e përpjeta?

Ku është lartësia?

E desha lartësinë dhe e dua,

ndaj përpiqem e vetme,

se ajo, sikur shoh,

më do e më kërkon mua!…

Ç‘është njeriu,

përpiqet gjithmonë të shoh

larg,

Përpiqet të jetë gjithmonë

në radhën e parë ,

T’u tregojë të tjerëve

se gjithçka

arrihet vetëm me djersë..

Edhe sikur e përpjeta

të jetë shumë e pjerrët ,

të mundohet të eci

me vrull e guxim,

ta gjejë lehtë shtegun

dhe të tentojë e sigurt

drejt majës pa mbarim …

Mëngjeset do të gdhihen

në vitin që vjen

më të bardha,

Do të përfundojë

më shpejt mundimi im,

Do të zvogëlohet

më shumë nata

Dhe dita me mua

do të bier në përqafim…

Dhe njerëzit, ah njerëzit,

do të jenë më të mirë,

Njëri- tjetrin do ta shohin në sy,

Kjo nuk është imja dëshirë,

por e gjithë njerëzve të mirë…

Nisu ç’pret , përpiqu,

të bëhet e jotja Maja!

T’i japësh rendiment

më të madh jetës,

Atëherë dhe e përpjeta

do të jetë më e lehtë

dhe do të thuash :

“Tani jam duke ecur

rrugës të së vërtetës…”.

/www.QendraPress.com/