Çaste poetike me poeten;Ira KOÇI
Atje,dallgët shkumonin flluska stampoje në breg
Kakomeja, indiferente, ishullorja pa shumë fjalë…
Pas jelekut të shpëtimit, po na mbante peng..
Epohej trageti, britma grash, pas pak,një e qarë
Një zë brenda meje, qarravitej, boo, ç’na gjet!
Në sekonda paniku, mbi ujë, një pulëbardhe
me këmbë noton pandalur, jashtë hiqet krejt e qetë
/www.QendraPress.com/
