Çaste poetike me poeten;Marigona ZEKAJ

Nënë

——————

Nënë, faleminderit që s’më dhe mundësi,

Po krenari është ajo që më shtyn të rritem

Në çdo hap që hedh pas teje gjithmonë ndihem

Ti më mësove se jetën duhet ta bëjmë të vërtetë

Dhe nuk ka ndalim edhe kur rruga duket e vështirë.

Falë teje nënë, bëra forcë nga dobësia

Dhe çdo ëndërr timen e bëra realitet

Edhe kur dështimi shfaqej para meje

Ti më bëje të kuptoj se mund të ngrihem vet

Krenaria jote është më e shtrenjtë se çdo ar

Se sa çdo pasuri që mund të kemi në jetë

Ti nënë me dhe frymëzim dhe mbështetje

Falë teje çdo ditë më bëhem më e fortë.

/www.QendraPress.com/