Çaste poetike me poeten;Orgesta ZEKAJ

Tinguj vere

—————————-

Vera troket mbi ranë,

Ku përqafohen toka dhe qielli,

N’ andrrën e ndriçueme

Në njomësi sysh,

Në libra jete.

Fëmijë luejnë shpengueshëm,

Uji feks si ar a si ylber pas shiu,

Një melodi kumbon pakëz e largët,

Në gjumë.

Dita përtace vonon të ngjitet

Në karuselin e qiejve,

Duke na çelur zemrat,

Dhe duke na velë

Vrullin,

Derisa vjeshta të duket

Me fustanin e kuq

E kapelen gri.

Melodia vazhdon të dridhet ajrit,

Këta tinguj vere,

Sikur kanë ardhë si histori baladash,

Nga thellësia e pyjeve tëfëminisë,

Rrokin fantazinë,

Dhe pëshpërisin në të gjitha kohërat!

/www.QendraPress.com/