Çaste poetike me poeten;Rudina Muharremi BEJA

S’DUA GURË!

—————————

Sot, vendosa të pushoj

Asgjë, fare të mos lëviz.

Mbas një mijë sakrificash

Të bëj një t’vogël “servis”.

Qëndrova, me të miat mendime,

Shkëmbyem, të paqmë “dialog”

Nuk m’u desh, të ngrija zërin,

Nevojë s’pati për psikolog.

Fika çdo censor alarmi,

Llogaritës a projektor,

Ndenja sot vetëm me veten

Timen zemër “mora” në dorë.

Ajo ishte aq e lodhur

Po plakej dalëngadalë.

Shumë kohë kisha pa e prekur

Vetëm punë-shtëpi, pa fjalë.

Fëmijë, burrë, laj e gatuaj,

Vrapin pa e ndalur kurrë,

Llogari e plot skadenca…

Në vend të zemrës, një copë gurë.

Jo, nuk dua gurë të kem,

Aty ku zemra qëndron.

Me gjithë arnat që i qepa,

Atëherë kur gjak pikon.

E dua të jetë e butë,

Paçka, se mbetet e lënduar.

Të ndjej, dhe dhimbjen e huaj.

Jo të rri mënjanë vetmuar!

S’dua gurë në vend të zemrës!

Më mirë, një “e qepur” më tepër

Atëherë, e qetë do të ndihem,

Arnë mbi arnë, e fortë si hekur.

Kush lind i butë, i ngurtë s’ bëhet

Dhe i ngurti, s’ bëhet i butë.

Asgjë s’ më bën, më të lumtur

Se mirësia dhe fjala e urtë.

Le të më thonë, mendjelehtë,

Të më quajnë “pak e matur”,

Kur me kënd, të ndërroj dy fjalë,

Zemra, të qëndrojë, e hapur!

S’kam ç’të bëj, s’di të urrej,

As inat, nuk di të mbaj.

Gurë në vend të zemrës, s’dua…

Ndodh të qesh apo të qaj! /www.QendraPress.com