Çaste poetike me poeten;Sanie  RROKAJ

… ECI…

Thashë të mos jem vetëm në këtë botë të çoroditur .

Shpesh herë më gufon dëshira e flakëruar .

Eci në përqafim të ëndrrës së fshehur .

Çohem në agim të takoj njerëz në grumbull . ..

 Eci …

Në ëndrra.. po natës si përgjigjem në mendime ,

Shpesh iki larg si dallëndyshet në shtegtime .

Ngjitem në botën e yjeve…

 Universi xhan ..dëgjoi rënkimet e mia

Shikoj qytete të boshatisura

Sa pak njerëz, duke ecur të menduar.

Kraharori më rreh brënda

Tik–Taket e zemrës më ngacmojnë..

Në rrënjët e kalbura të kësaj bote ..

S’jam … a’s vetëm —-a’s me shokë .

 Shikoj ngjyra të përhimëta dhe drita në mjegull .

Malet flutururojnë si skelete ,

 skelete malesh vijnë rrotull si përçartje.

Në mëngjes ndjek njerëzit e ndershëm

për të ruajtur rrënjët e shëndosha .

Mora ujin e kulluar në duar….

pashë hallet dhe gëzimet të s’tampuara të botës ….,

 në furtunën e kësaj jete .

Muza ime e soditi këtë botë me njerëz plot ,

 por mirësia po mungon .

 Këto qenë fjalë e mendime ndalu pak —

o pena ime …

I them vetes…. ….

Zgjohu …

Kur do mbaroi ky ankth që bota ka ç’do ditë..

I flas vetes me zë të lartë ..

Zgjohu nga gjumi ..

 Por unë jam vetëm në një dhomë e zhytur në mendime .

Ndoshta nesër do shkoj aty ku bota do eci pa gënjeshtra ndaj vetvetes .

 Aty do shkruaj me muzën dhe vargun e bukur timin .

Nga lindja e perëndimi. flas për kohën –vitet dhe jetën ,

]me të thella meditime .

 Autore SANIE Rrokaj Vlorë

/www.QendraPress.com/