Çaste poetike me poeten;Shpresa Gashi Zurnaci

Ngrohtësi që s’harrohet

——————————————–

Dikur në heshtje të dëgjoja

Fjalët e bukura të dal nga goja jote

Fjalë që i morë era e i shpiu diku larg

Në një humnerë bashkë me fjalët u zhduke edhe ti

Ende pa u ofruar mirë më braktise

Më le në mes stuhish

Të vdes ja të rojë

Të dorëzohem apo të fitoj

Të jem e lig apo e fortë

Me kokën mbrapa më vështroje se si rënkoj

Nga plagët që su shëruakan dot

Doja të prekja të të ledhatoja

Të shikoj buzèt e tua duke belbëzuar

E fjalën e bukur si dikur duke e thënë

Je dashuria ime që s’shtjeron kurrë

Je dielli im që më ngroh,

Dhurata ime më e bukur që se pata kurrë

Hëna vezulluese që shndrit dhe natën

Me fanellë të hollë u mbështete në shpatull

Nuk dot braktis kurrë as në ëndrrat

si në përralla.

Më merr më shpie

Atje ku krojet janë duke buruar

Më fal çastet që nuk kthehen më

Nga kjo bot sa s’jam dorëzuar

Se trupi më është ftohur

E brenda kam zjarrmi

Kur jam pran teje ndiej shumë qetësi

Fati më braktisi ende pa më njohtë

Q’më ka mbetur tjetër të ik nga kjo botë

Shpresa Gashi

/www.QendraPress.com/