Çaste poetike me poeten:Shyrete DEMAJ

Malli për veten.

———————–

Me dhimbje më gdhendi koha

Vuajtja mbushi çdo cep zemre

Jeta më ndrydhi nyjeve të çastit,

papritur.

Sa herë ja kam ndjerë

fishkëllimën e lakut të vdekjes..

Frymëmarja mu bë pasion

nuancat e jetës i bëj shigjeta

me harkun e kohës e vras vdekjen

çliroj engjut e burgosur..

Shpirt i dëlirë pulëbardhë

në fluturim drejt lindjeve

të përjetshme të diellit

tingujt e shpresës bëhen xixëllonja

e xixëllonjat yje të pavdekshëm ..

Për një moment rrjeta e mendimeve

më ngec në peshën e malmallit

për veten..

/ëëë.QendraPress.com/