Çaste poetike me poeten:Valbona KOLAVERI

ËNGJËJ

———————-

Treçerekun dhe një të plotën

se kam më

më humbën me njē të katërtën

egove

S’isha mësuar ti kisha gjithnjë

se ato zemra do rrihnin për vetet

Ua shoh sytë e mallit

dhe kur flas me vete

Si dua lidhur pas vetes

se ua jap timen zemër

ta kenë si hajmali rrugëve

E si buzëqeshje

këngën ninullē

ëndrrave

Zërin si jehonë frikërave

të mposhtin lotin

humbjeve

Imja zemër

le të lutet qiejve

bashkë me vetëtimën

tu’a shndrisë udhën

Fryma

le tu fërshëllejë veshësh

Bashkë me krenaritë

tu përthyhet shikimi im

ndër fytyrat e tyre

e le tu bëhet dritë e zotit

nē shpirt

ëngjëjve të mi

V.Kolaveri