Çaste poetike me poetin : Ibrahim Abedini (Poet strugan)

Kala për histori

————————

Shikimin drejtuar në fushë e mera

Si dy duar zgjatur, rënë më du kra

 Thurur në breza, lidhur tra me tra

 Me mure të forta ngritur, jo shaka…

Ndërtuar shumë kate siç e thosh tradita

Që vallja pa frikë të shkundej në çardhak

Armiqtë kur të vinin frëngjia t´i zinte prita

Tymi kurrë të mos fikej brënda në oxhak…

Atëherë nuk e dija që bota ndërtonte shtëpi

Një kat sipër përmbi dhe, dhe një të ulët çat

i Aty ku fëmijët do kalonin plot gëzime një rini

Vetë si i shtyrë në moshë një të urtë pleqëri…

Të ngrita përmbi qiell të dukesh kala

 Që muret e tua të mbeten në histori

Që të vi dhe bota të thotë, ky budalla

Ndërtoj një kështjellë ku s´jetoj njeri…

Poeti Strugan(I. Abedini)

&     &     &     &

Strugë Shqiptare

————————-

Oj lulkuqe e vjetër, o e bukura e maleve

 Bijë e stërgjyshërve kapëbardhë në breza

E larë, e ndritur, me shkumbën e valëve

Rritur, lartë e ngritur, si shqiponjat e zeza…

Veshur Shqiptarçe me tirqe e fustanellë

 Në valle dhe në luftë me dyfek e jataganë

Me ngjyrë kuq e zi në të njejtën ombrelle

Për ty jetën flijuan shumë trima struganë…

Ske pse të ndryshosh ngjyrë dhe flamur

Simbolet e kombit të kanë bërë krenare

Për miqtë bujare sa për armiqtë një mur

Ndaj do të mbetesh një strugë shqiptare…