Çaste poetike me poetin ;Qazim THAÇI

Ti e prindërit e mi në sirtarët  e pa-harresës time

————————————————————-

Edhe kur luginës së Drinit vije  erë atdheu.

Zanat e lirisë  këngën e nisin si himnin e parë.

E mëngjeseve me vesë të agimit zëri yt buçet.

Si pentagram dashurie që  assesi nuk mund të harrohet.

E mesnata dhe ti jeni vetë magjia e jetës .

 Kur mendja bëhet një dhe me një shtegtim

Rrugëtimin e kam ndalur sepse tash vije behari

Pos syve tu asgjë  nuk shënon kjo e shkreta  jetë.

E rrugëtimin e mbetur se bëjë dot pa ty.

As pa ata sy që kanë  shumë magji…

Kur vargut tënd i shtohet gjerdan kjo dashuri.

Pyes veten, a thua mbetesh pentagram i besnikërisë.?

E larg përtej tehut të jetës, ti gjurmon ëndrrën time.

Si një arkeologe me shpirt të dëlirë, po aty s’ke asgjë.

Pos kujtime tua të  palosura  pa rregulla e arkiv .

Dhe kujtimeve për prindërit e mi që flejnë.

Në sirtarët  a pa-harresës për gjithnjë.

/www.QendraPress.com/