Çaste poetike me poetin: Tyrani Prizren SPAHIU

HIJA

———————-

Nxehti i verës u dorëzua freskisë

vërshuan dritëzat e para të epshit

ngrohtësia e qetësisë u fut në gjoksin tim

nuk di

ndjenjë është, apo dashuria e ftuar?

Posi merimanga u tokëzove në fole

ndërtove kështjellën e mirësisë

rrezet e të bukurës jetë

m’u dorëzove pa pyetur për të kaluarën tim

venave të gjakut udhëtove

pastrove shtigjet e mëkatarisë

zmbrapse egon tim të smirëziut

mbolle të sinqertën natyrë.

*

Kthjellur kërkova pendim

gjunjëzuar të premtova besnikëri

bukurinë tënde përqafova

modestinë, thjeshtësinë unë robërova.

*

…arrogancën time zbute

më drejtove në ujërat e kënaqësisë.

*

Durimin nga ti mësova

tani

i yti jam, rob i çiltërsisë

poet që nuk xhelozon

mashë, që në zjarr do futem

posi rrebeshi do vërshoj të mirën

pashuar do udhëtojmë

deri në fund të rrugë-jetës

dashuri, besnikëri unë do të të DHUROJ…

/www.QendraPress.com/