Çaste poetike me poetin;-Urim MEZINI

ASGJË S’ËSHTË SI MË PARË

—————————————-

Mëngjeset,çdo ditë,zgjohen hijeve të frikës

Drita,nga shikimet e ftohta,bërë më e zbetë

Në sytë e fëmijëve,trishtimi i lexohet ditës

Mungesës së dashurisë,e qëllimeve pa jetë

Prindit,nga streset,s’dinë më se ç’bëjnë

E mira,si e përzgjedhur,shpesh del e keqe

Kjo kohë që ka ardhur , pa fjalë i ka lënë

Pasiguria dhe frika, i dridh gjer në leqe

Fjala, ka humbur peshën që kishte dikur

Kthyer në jehonë të zbrazët edhe pa zë

Dashuria,si kujtim i vjetër, duket e shtirur

Zemrave të ngrira,ku zemër s’gjindet më

E toka? E varfëra ajo,ç’heq posht këmbëve

Me hapat e gabuar, veç plagë i shkaktojmë

Me retë dhe shiun,bashkon stuhitë e lotëve

Që veç të mirët dhe t’ urtit dijnë t’ia dallojnë

Urim Mezini Torino

11/10/2025 /QendraPress