Çaste poetike me poetin;Arben RASHKAJ

ME NJË A ME DY KËMBË

———————————

(Kushtuar invalidëve të UÇK-së)

Dhe nata e bardhë e ditëve të zeza lindi

Veli i neont i saj zbriste përposhtë malit

Mes lëndinës ku ishte mbjellur vdekja

Sipër meje befas pushoj

Si jehonë në shuarje butë ma ledhatoj

Fytyrën e njomë të shfytyrua e të verdhë

Sikur më thirri dhe më zgjoj hynishëm

Ngrihu luftëtar vdekja ka ikur

Rëndë u ngrita hapa sytë të shoh

Në janë aty ende këtë nuk e dija

Njëri thoshte ska më pamje të bukura

Tjetri thërriste ja tek është liria

Digjte flakë fytyra fytyrë i thënshin

Zjarr prej ferri digjej në gjyntyrët e mia

U përpoqa ti numëroja doja të ngrihesha

Por njëra kishte ikur nga unë

Mblodha forcat nëse do të mundësha

Drejtova shtatin me plagët nëpër trup

Kaq di të bësh o vdekje e bekuar

Me zë të lartë bërtita

Jam njeriu i kësaj toke jam jeta e saj

Më thërret nëna atdheu më thërret

Me dy a me një këmbë unë lirinë e kapa

Vdekje rrugën hapma

/www.QendraPress.com/